Wisła

Wisła | Vistula  | Copyright © 2014 Grzegorz R.Maziarski

Vistula

Spokojne te wody ciepłego przedwiośnia

Okraszone czasem lekką krą leciwą.

Mienią się w zachodzie krwawego słońca,

Błyskiem nieba, każdą gwiazdą poczciwą.

Lustro wszelkich chmur ciemnych i białawych,

Zmarszczka przeróżnych pól, łąk i lasów.

Źródło dla krain tak wielkich, jak i małych.

Vistula - aorta ziemi wszystkich czasów.

Biegiem swym od gór, po Bałtyku bałwany i fale,

Niczym nić boska przeszywa historii płótno.

Niesie ze sobą radości, ciągnie wszelakie żale

W morza bezkresne, o otchłań smutną.

Meandry czasu nanoszą nową ziemię żyzną.

Napływ nadziei. Źrodło życia, radości utopy.

Nasza od wieków ta woda, zwana ojczyzną 

Spokojnym truchtem biegnie przez serce Europy.

Grzegorz Radosław Maziarski

Mielec 10.03.2014r.